Τον
Αλέξανδρο Εμμανουηλίδη τον πρωτοάκουσα στην «Δεύτερη ακρόαση της μικρής Άρκτου». Ήταν μια συλλογή τραγουδιών απο νέους
τραγουδοποιούς την οποία είχε επιμεληθεί ο Παρασκευάς Καρασούλος.
Συμμετείχε με τα τραγούδια "Ποτάμι μαύρο" και "Επαρχία". Αυτή ήταν και η πρώτη του επίσημη δισκογραφική εμφάνιση.
Μ' άρεσαν και τα δύο αμέσως. Και η μουσική και οι στίχοι και η γεμάτη συναίσθημα ερμηνεία του.Από τον ίδιο δίσκο ξεχώρισαν τότε (2004) κι έγιναν γνωστές η Νατάσσα Μποφίλιου και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη.
3
χρόνια μετά, καλοκαίρι του 2007 συναντηθήκαμε πρώτη φορά σε ένα
ραδιοφωνικό σταθμό του Ηρακλείου όπου μου έδωσε μια πρώτη γνωριμία και
συνέντευξη.Σήμερα ο Αλέξανδρος έχει στο ενεργητικό του 2 εξαιρετικούς δίσκους και ετοιμάζει τον τρίτο του.
Πριν λίγες ημέρες συναντηθήκαμε τυχαία στο Χουδέτσι στο φεστιβάλ του "Λαβύρινθου" και κανονίσαμε να τα πούμε απο κοντά με καφέ και του ζήτησα να μου δώσει την πρώτη συνέντευξη για τον Εν Πλω.
Συνέντευξη στον Γιώργο Μελάνθη
- Αλέξανδρε πως αντιδρούν τα δημιουργικά σου αντανακλαστικά στην εποχή της οικονομικής κρίσης;
Μέσα σ'
αυτή την άσχημη κατάσταση, υπάρχει μια υπερπληθώρα έντονων συναισθημάτων
όπως φόβος, αγωνία , ένταση, οργή αλλά
και αναζήτηση του καινούργιου και της
ελπίδας. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την
αλλαγή στην καθημερινότητα, τις συνήθειες
και τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων,
νομίζω πως δημιουργούν ένα εντελώς
καινούργιο πεδίο “μελέτης” για κάθε
δημιουργό . Φυσικά υπάρχουν και τα
πρακτικά προβλήματα που δημιουργεί η
κρίση για τον κάθε καλλιτέχνη, αλλά
θεωρώ οτι στο καθαρά δημιουργικό κομμάτι
θα υπάρξει μια ανάκαμψη.
- Πόσο επηρεάζεται ο χώρος του μουσικού θεάματος;
Η διασκέδαση
ως γνωστόν, είναι απο τα πρώτα πράγματα
που πλήττονται σε τέτοιες περιόδους.
Υπάρχει τεράστια πτώση, αλλά ταυτόχρονα
μέσα απο τις δυσκολίες γινόμαστε πιο
εφευρετικοί, πιο ευέλικτοι και
αναγκαζόμαστε να έρθουμε πιο κοντά
στον κόσμο και την κοινωνία. Επίσης
σταματήσανε, ως έναν βαθμό, τα φαινόμενα
των υπεραμειβόμενων καλλιτεχνών και
πιστεύω οτι ο κόσμος άρχισε να αποκτά
ένα πιο αυστηρό κριτήριο για το που θα
δώσει τα χρήματα του. Οι “αρπαχτές”
είναι πλέον πολύ πιο δύσκολο να
επιβιώσουν! Δεν μπορώ βέβαια να μην
αναφέρω οτι τα πράγματα γίνονται πολύ
δύσκολα για τους νέους καλλιτέχνες που
δυσκολεύονται πολύ να παράξουν τους
δίσκους τους, να διαφημιστούν, (Το
διαδίκτυο εδώ είναι μια λύση, αλλά δεν
αρκεί πάντα) και άρα να έχουν κόσμο στις
ζωντανές τους εμφανίσεις.
- Τί πιστεύεις για αυτά που ζούμε;
Πιστεύω
οτι είναι μια φυσική συνέπεια του
καπιταλισμού σε μια χώρα που εκ των
πραγμάτων δεν μπορεί να ανήκει στους
δυνατούς αυτού του κόσμου.
- Τι προσδοκάς απο την τραγουδοποιία;
Όμορφα τραγούδια χωρίς το άγχος της επιτυχίας, καλώς εννοούμενο επαγγελματισμό, διάθεση να πάει η τέχνη του τραγουδιού ένα βήμα παραπέρα. Μ' αρέσει να βλέπω το ταλέντο και την διάθεση να βγαίνουν απο τα τραγούδια αβίαστα και δημιουργούς που καταθέτουν το δικό τους προσωπικό στίγμα.
- Μοιράσου μαζι μας μερικές καλές σου κομβικές στιγμές.
Η πρώτη ήταν σίγουρα η συμμετοχή μου στην δεύτερη ακρόαση της Μικρής Άρκτου. Η γνωριμία μου εκεί με τον Παρασκευά Καρασούλο που με βοήθησε απίστευτα, η επαφή μου με τα άλλα παιδιά που ξεκινήσαμε απο 'κει μαζί. Ο πρώτος μου δίσκος και η συμμετοχή του Οδυσσέα Ιωάννου και των Υπογείων ρευμάτων, Η γνωριμία μου με την Μαρία Παπαγεωργίου, βασική μου συνεργάτη τα τελευταία χρόνια και ο δίσκος που κάναμε μαζί το 2010 στην “λύρα”, Η μελοποίηση του τραγουδιού του Μάνου ελευθερίου “ Μου φτάνει ένα παράθυρο”, για τον πρώτο δίσκο της Ελισάβετ Καρατζόλη. Αυτά νομίζω είναι απο τα πιο κομβικά σημεία της πορείας μου.
- Τι ετοιμάζεις δισκογραφικά- συναυλιακά;
Δισκογραφικά ετοιμάζω έναν δίσκο ακόμα με την Μαρία Παπαγεωργίου, μια εξαιρετική νέα φωνή με φοβερή ενέργεια στη σκηνή και πολύ έντονη μουσικότητα, ο οποίος θα περιέχει αποκλειστικά δικά μου τραγούδια σε μουσική και στίχους και αναμένεται τον Σεπτέμβρη, καθώς και έναν δίσκο με την Ελισάβετ Καρατζόλη, η οποία είναι η δασκάλα φωνητικής μου και μια φωνή σπάνιας τεχνικής, στον οποίον έχω μελοποιήσει στίχους του Μάνου Ελευθερίου και δυο νέων ποιητών, του Σπύρου Αραβανή και του Χρήστου Μιχαήλ .
- Τι σε κάνει να αισιοδοξείς , να ελπίζεις;
Το οτι το πολιτικό σύστημα που μας περιβάλλει, ξεσκεπάζεται και γελοιοποιείται τόσο έντονα απο μόνο του , που νομίζω οτι αργά ή γρήγορα όλοι θα καταλάβουμε τα “τρωτά” του και τις αδυναμίες του. Επίσης τα νεότερα παιδιά απο μένα που συναναστρέφομαι, με την απλότητα και την καθαρότητα της σκέψης τους με κάνουν να ελπίζω.
- Όταν ξυπνήσουμε απ' το κακό όνειρο πώς φαντάζεσαι τα πράγματα;
Απο το κακό
όνειρο, απλά ξυπνάς και τελειώνει. Εδώ
νομίζω χρειάζεται πολύς κόπος και
αγώνας για να τελειώσει. Δεν είναι
όνειρο, αλλά σκληρή πραγματικότητα. Αν
τα πράγματα βελτιωθούν χωρίς αγώνα,
πάει να πει οτι το σύστημα δίνει μια
τεχνητή ευκαιρία για δικό του μόνο
όφελος και τότε θα πρέπει να προσέξουμε
πολύ να μην ξαναπέσουμε στον υλικό
λήθαργο που ήμασταν κάποια χρόνια
πριν.
- Ποιά είναι η αγαπημένη σου σκέψη - φράση;
Πολλές φράσεις μ' αρέσουνε κατα καιρούς αλλά δεν έχω καμία σαν μότο ζωής. Α! Πρόσφατα κατα την παραμονή μου στην Κρήτη άκουσα μια μαντινάδα που μου άρεσε πολύ: “Ένα κορμί χρωστώ στη γη και πρέπει να το δώσω, μα 'σένα ίντα σου χρωστώ και με παιδεύεις τόσο”...
