ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ. Ο Μάικλ Ροσάτο Μπένετ αρχικά πίστεψε ότι δεν θα μπορούσε να βρει χειρότερη εργασία, ακόμη και αν προσπαθούσε. Ο κινηματογραφιστής ένιωσε να του κόβεται η ανάσα καθώς δρασκέλισε το κατώφλι ενός οίκου ευγηρίας προκειμένου να γυρίσει κάποια σύντομα φιλμάκια για μία ιστοσελίδα. «Περπατούσα στους σκοτεινούς διαδρόμους με τους εκατοντάδες ηλικιωμένους που απλώς κάθονταν στις αναπηρικές τους πολυθρόνες χωρίς να κάνουν τίποτα και πίστεψα ότι βρισκόμουν στην κόλαση του Δάντη», εξηγεί ο Ροσάτο Μπένετ.
Εναυσμα για ντοκιμαντέρ
Αυτή, ωστόσο, η τόσο μελαγχολική επίσκεψη υπήρξε το έναυσμα για το ντοκιμαντέρ «Εσωτερικά ζωντανός», μία ταινία που αναδεικνύει την αξία της μουσικοθεραπείας στους πάσχοντες από Aλτσχάιμερ και άλλα νευρολογικά ή ψυχικά νοσήματα. Οταν ο Ροσάτο Μπένετ ξεκίνησε τα γυρίσματα της ταινίας του, γνώρισε τον Χένρι, έναν άνδρα 94 ετών που καθόταν συρρικνωμένος στην αναπηρική του πολυθρόνα. Το κεφάλι τους ήταν μονίμως στραμμένο προς το έδαφος, τα μάτια του κλειστά και τα χέρια του σφιγμένα σε μπουνιές. Εμενε στον οίκο ευγηρίας για περισσότερο από μία δεκαετία και σήμερα πια δεν μπορούσε να αναγνωρίσει ούτε την κόρη του. Ομως, με το που η νοσοκόμα τού τοποθετούσε ένα ζευγάρι ακουστικά στα αυτιά μέσα από τα οποία μπορούσε να ακούσει την αγαπημένη του μουσική, ο υπερήλικας άρχιζε να κινεί με τον ρυθμό τα πόδια του, να κινεί τα χέρια του και να τραγουδάει. Οπως λέει ο Ροσάτο Μπένετ, ήταν σαν να είδε μπροστά του μία ανάσταση και «στη συνέχεια, όταν του πήραμε τα ακουστικά και αρχίσαμε να του μιλάμε, τότε φανερώθηκε ο Ανθρωπος. Είχε αυτή την καταπληκτική φωνή και μίλησε με Ποίηση, ποίηση πολύ σημαντικότερη από αυτή που γνωρίζω εγώ».
Η ιστορία του Χένρι, η οποία έγινε εξαιρετικά δημοφιλής πριν από μερικά χρόνια, όταν αναρτήθηκε το σχετικό βιντεοκλίπ στο Διαδίκτυο, αποτελεί το σημείο αναφοράς της ταινίας του Ροσάτο Μπένετ που αναμένεται να αρχίσει να προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες στις ΗΠΑ μέσα στον Αύγουστο.
Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την προσπάθεια του κοινωνικού λειτουργού Νταν Κοέν από τη Νέα Υόρκη να φέρει τη μουσικοθεραπεία σε ασθενείς που πάσχουν από γεροντική άνοια και τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Η μουσικοθεραπεία, μάλιστα, μπορεί να υποκαταστήσει κάποια από τα φαρμακευτικά σκευάσματα που χορηγούνται στους ασθενείς περιορίζοντας ταυτόχρονα το κόστος φροντίδας των ηλικιωμένων.
Ο Νταν Κοέν, ο οποίος είναι 62 ετών, είναι ο ιδρυτής του προγράμματος «Μουσική και Μνήμη» που στοχεύει στην εισαγωγή της μουσικοθεραπείας στη φροντίδα των ηλικιωμένων. Ο ίδιος άρχισε να εφαρμόζει τη μέθοδο από το 2006.
Η μουσική, την οποία επεξεργάζονται κέντρα του εγκεφάλου που δεν επηρεάζονται από τη γεροντική άνοια, δίνει στον υπερήλικα που πάσχει από άνοια μία αίσθηση ταυτότητας, εξηγεί ο νευρολόγος και συγγραφέας Ολιβερ Σακς.
Το ντοκιμαντέρ έχει μαγνητοσκοπήσει τους αρρώστους ηλικιωμένους να τραγουδούν και να χορεύουν, αναζωογονημένοι μετά την ακρόαση των αγαπημένων τους μουσικών κομματιών. Στην ταινία, εξάλλου, καταγράφεται και η ιστορία μία γυναίκας που έπασχε από σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή, η οποία εμφανίζεται πραγματικά συγκινημένη από τη μουσική. «H μουσική είναι ένας σύντροφος που πάει στα γούστα μας. Το να μπεις στην έρημο της ψυχής και να φέρεις πίσω κάτι τόσο πολύτιμο είναι ένα ανεκτίμητο δώρο».
Πηγή: Καθημερινή.
