Στον γάλλο συγγραφέα Πατρίκ Μοντιανό απονεμήθηκε την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου το Νομπέλ Λογοτεχνίας 2014 «για την τέχνη της μνήμης με την οποία ανακάλεσε τα πιο ασύλληπτα ανθρώπινα πεπρωμένα και αποκάλυψε τον μικρόκοσμο της Κατοχής». Ο Πατρίκ Μοντιανό θεωρείται από τους σημαντικότερους γάλλους συγγραφείς. Γεννήθηκε το 1945 στο Boulogne-Billancourt και γράφει από το 1967.
Έχει εκδώσει περισσότερα από 30 βιβλία, μυθιστορήματα, παιδικά βιβλία και σενάρια. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: Στο café της χαμένης νιότης (Πόλις, 2008), Νυχτερινό ατύχημα (Πόλις, 2005), Ήταν όλοι τους τόσο καλά παιδιά... (Πόλις, 2004), Η μικρή Μπιζού (Πόλις, 2002), Ντόρα Μπρούντερ (Πατάκης, 1999), Κυριακές του Αυγούστου (Καστανιώτης, 1996), Το άρωμα της Υβόννης (Λιβάνης, 1995), Άνθη ερειπίων (Οδυσσέας, 1992), Οδός σκοτεινών μαγαζιών (Κέδρος, 1988), Η χαμένη γειτονιά (Χατζηνικολή, 1987). Ήταν ο σεναριογράφος της ταινίας «Lacombe Lucien» του Λουί Μαλ.
Το Νομπέλ λογοτεχνίας προστίθεται σε μια σειρά σημαντικών βραβείων με τα οποία έχει τιμηθεί στη διάρκεια της καριέρας του. Έχει τιμηθεί με το μεγάλο βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1972, με το βραβείο Goncourt το 1976, με το βραβείο του Ιδρύματος Pierre de Monaco το 1984, με το μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας Paul Morand για το σύνολο του έργου του το 2000, με το αυστριακό βραβείο ευρωπαϊκής λογοτεχνίας το 2012 κ.ά.
Πατρίκ Μοντιανό: «Συγκινήθηκα. Δεν το περίμενα»
Τις πρώτες δηλώσεις ο νέος νομπελίστας έκανε στην Χελένε Χέρνμαρκ από το γραφείο Τύπου της Σουηδικής Ακαδημίας: «Περπατούσα στον δρόμο, κοντά στους «Κήπους του Λουξεμβούργου» στο Παρίσι, όταν μου τηλεφώνησε η κόρη μου στο κινητό και μου ανακοίνωσε την είδηση. Συγκινήθηκα. Δεν το περίμενα. Δεν ήλπιζα σε μια τέτοια βράβευση. Και το ευχαριστήθηκα ακόμη περισσότερο επειδή έχω έναν εγγονό που είναι Σουηδός».
Ο Πατρίκ Μοντιανό υποσχέθηκε ότι θα ταξιδέψει στη Στοκχόλμη τον προσεχή Δεκέμβριο για την τελετή απονομής του βραβείου. Όταν ερωτήθηκε αν ξεχωρίζει κάποιο από τα βιβλία του απάντησε: «Είναι δύσκολο να σας απαντήσω. Έχω την αίσθηση ότι γράφω το ίδιο βιβλίο. Που σημαίνει ότι έχουν περάσει 45 χρόνια που γράφω το ίδιο βιβλίο μ’ έναν τρόπο ασυνεχή».
Πηγή: Το Βήμα.
