Ο Οκτώβριος χωρίς το μ των απαγορεύσεων και των δισταγμών. Ο Οκτώβριος της χρονικής σκυτάλης, παραδίδοντας την απο τις θερινές, στις μικρές χειμερινές μέρες και τις μεγάλες νύχτες. Στη ζεστασιά που είναι πάντα ζητούμενο, στους λευκούς καπνούς των καμινάδων, στους βρεγμένους δρόμους, στις ανοιχτές ομπρέλες, στα βιαστικά βήματα των περαστικών και στους κρυφούς χορούς της φαντασίας μας στη βροχή. Βάζοντας ένα τραγούδι πίσω απο αυτές τις εικόνες η ζωή μας αποκτά μιαν άλλη ζωή. Θα δυσκολευτεί κανείς να αναγνωρίσει έτσι ποιό είναι τελικά το καθρέφτισμα και ποιά η πραγματικότητα.
Στα χαμηλά σύννεφα όλα θολώνουν γλυκά. Κι αν δεν μπορέσεις να δεις καθαρά, θα μυρίσεις τη γη και θα ακούσεις ξανά τις μουσικές να ανθίζουν γύρω σου παντού. Έχε το νού σου.
1) Τα όνειρα - Σταύρος Σιόλας
2) Το μέτρημα - Νατάσσα Μποφίλιου
3) Θα πάω όταν γουστάρω - Ορέστης Ντάντος
4) Έχω ένα μωρό - Κύριος Κ.
5) Εγώ μαζεύω γη - Αλέξης Καραβέργος
6) Το καράβι που φεύγει - Κατερίνα Μακαβού
7) Η εξαφάνιση - Θανάσης Παπακωνσταντίνου
8) Άδης - Γιάννης Χαρούλης
9) Δύο και κάτι - Μιρέλα Πάχου
10) Ποιός χόρτασε χαρά - Μαρίνα Δακανάλη
