Ανακαλύπτοντας τους "Μπoέμ Θήτα". Συνέντευξη του Δημήτρη Αποστολίδη στον Εν Πλω web radio

Ανακάλυψα τυχαία τους Μποέμ Θήτα πολύ πρόσφατα ομολογώ, αναζητώντας μουσικές και μουσικούς στο διαδίκτυο σε μια περίοδο που η αίσθηση της ακοής μου έχει την ανάγκη να ακούσει κάτι καινούριο, διαφορετικό και ουσιώδες. Τυχαία ή μεταφυσικά συστημένος, βρέθηκα στον δρόμο των Μποέμ Θήτα, μιας ιδιαίτερης μουσικής ομάδας που σε καιρούς χαλεπούς δημιουργούν τραγούδια λεπτομερώς σμιλεμένα με τέχνη αλλά και αιχμηρά τόσο όσο να διαπερνούν το πυκνό σύννεφο που έχει εγκατασταθεί στην ζωογόνο ονειροπόληση μας.

Η μουσική ομάδα μποέμ θήτα ξεκίνησε το 2012 ως αφορμή μουσικής δημιουργίας και συνεργασίας δυο φίλων. Ο Δημήτρης Αποστολίδης που είναι αρχιτέκτονας και ο Κίμωνας Τερζανίδης που είναι τραγουδιστής αποτελούν τον πυρήνα της ομάδας, σε συνεργασία με φίλους μουσικούς και καλλιτέχνες. 

Το πρώτο μουσικό project (μουσικό άλμπουμ «μποέμ θήτα») που οργάνωσε η ομάδα, -σε ανεξάρτητη παραγωγή 2012/13- έχει αρκετά στοιχεία πειραματισμού και αντλεί στοιχεία από διάφορες μουσικές φόρμες (ροκ, ρεμπέτικο, παραδοσιακά, εναλλακτικό, δυτικότροπο, ελληνικό…) εμφανώς και όχι. Παράλληλα, υπήρξε ο στόχος η μουσική ως εκπομπή να είναι καλλιτεχνικά ουσιαστική και ακέραια, ανεξάρτητη και ψυχαγωγική. 

Ας γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα τους Μποέμ Θήτα, συζητώντας με τον Δημήτρη Αποστολίδη.


http://www.bohemthita.gr


Συνέντευξη στον Γιώργο Μελάνθη


  Δημήτρη ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι σημαίνει το όνομα του σχήματος Μποέμ. Θ το οποίο χρησιμοποιείτε και σαν τίτλο στον πρώτο σας δίσκο;

 

Το όνομα προέκυψε από μια νοηματική διαδρομή, που είναι κάπως προσωπική και συνειρμική. Ως μια καλλιτεχνική αφετηρία της ομάδας:

 

Το «μποέμ» ως μια ιδιωματική ματιά, μια καλλιτεχνική στάση ανεμελιάς, ασωτίας, αμφισβήτησης, αντισυμβατικότητας, δημιουργικότητας και πειραματισμού… Το «Θήτα» ως ένα γράμμα με ήχο ιδιαίτερα ελληνικό – που το βρίσκουμε σε λέξεις με τεράστια φόρτιση στην ελληνική γλώσσα: Θεός, Θυσία, Θέατρο, Θαλπωρή, Θάνατος, θάλασσα, πάθος… Δηλαδή, η καλλιτεχνική ματιά και η αντισυμβατικότητα σε γάμο αλλά και διαμάχη με τα μεγάλα νοήματα. Το μποέμ με το Θήτα. Ξέρω βέβαια, ότι είναι αδιανόητος ως αυθόρμητος αυτός ο συνειρμός από οποιονδήποτε, όμως αυτό δεν ήταν το ζητούμενο. 
 

Πέρα από «την ιδέα» και την προσωπική προφανώς νοηματοδότηση δυο απλών λέξεων και όσο και αν ακούγεται κάπως δήθεν ή σοβαροφανής ως συμβολική διεργασία, το «μποέμ θήτα» προσβλέπει και σε μια απλή ποιητική προκατάληψη που ήθελα να χαρακτηρίζει την αρχική πρόταση της ομάδας. Νιώθω ότι προδίδει μια ατμόσφαιρα καλλιτεχνικότητας, που ήταν και το απλούστερο ζητούμενο για τις όποιες αρχικές συστάσεις. Ήταν ίσως τότε και ένα παιχνίδι που παραπήρα στα σοβαρά!!

• Δύο χρόνια μετά την ίδρυση του σχήματος (2012) πως εξακολουθείς να προσδιορίζεις (ή και να επαναπροσδιορίζεις) την ύπαρξη και τις διαθέσεις του σχήματος σας;

 

Το σχήμα ξεκίνησε από δυο φίλους (Δημήτρης – Κίμωνας) ως αφορμή μουσικής δημιουργίας και παραμένει πρωτίστως μια underground μουσική ομάδα. Κατάφερε να ακολουθήσει έναν ανεξάρτητο – αλλά πια- συνηθισμένο τρόπο μουσικής και δισκογραφικής παρουσίας. Ως «underground σχήμα», λειτουργεί συχνά «αυτοκαταστροφικά», με πρακτικούς αυτοπεριορισμούς και όμως στην εξέλιξη της έχει αποκτήσει ταυτότητα, πρόθεση και καλλιτεχνική πυξίδα.

• Είναι μποέμ στις άγριες μέρες που ζούμε να υπάρχει κανείς σε μια καλλιτεχνική διάσταση ή τελικά είναι μια ρεαλιστική στάση ζωής;

 

Ρεαλιστική στάση ζωής; Δεν είμαι καν σίγουρος τι είναι «ζωή». Έτσι θαρρώ ξεκινάει συχνά η φλόγα της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Νομίζω πως τα προβλήματα της σκέψης για την «ζωή», προκύπτουν συχνά από την πλάνη της ίδιας της γλώσσας, γιατί είναι ένα συμβολικό σύστημα νοηματοδότησης, κατανόησης και επικοινωνίας που συνέχεια αυτοαναιρείται. Οι ίδιες οι χαοτικές συνθήκες της, αυτοαναιρούν την δομή της και την υποδαυλίζουν. Η απελευθέρωση της γλώσσας από την ορθολογιστική, συμβατική και κυριολεκτική χρήση της - με την ποίηση, την τέχνη- είναι μια μεγάλη ανθρώπινη παρηγοριά.

 

Και συνεχίζω τον συλλογισμό μου με ένα ταπεινό σχόλιο: ο όρος «μποέμ» είναι συνυφασμένος με την καλλιτεχνική δημιουργία σε όλες τις εκδοχές του, στα περισσότερα λεξικά. Νομίζω πως η εκδοχή του «μποέμ» που μας αφορά, είναι περισσότερο ο αφηρημένος ελληνικός όρος για την πηγαία καλλιτεχνικότητα, για τον Ζορμπά, τον Επικουρισμό, το διονυσιακό, τους ρεμπέτες -ή όποιες μορφές έχει πάρει στους αιώνες κάποιο πνεύμα ζωικής κατάφασης και δημιουργικότητας στην Ελλάδα. Αυτή, η μη δόκιμη εκδοχή του όρου, αφορά την ελληνική κουλτούρα και «εμάς»…

 

Στις «άγριες μέρες που ζούμε» λοιπόν- η ποίηση, η καλλιτεχνικότητα, το γλέντι, ο αισθησιασμός, η αναζήτηση της ανεμελιάς- είναι ενδεχόμενες γόνιμες στάσεις για έναν καλλιτέχνη και μια εναλλακτική αφετηρία δημιουργικότητας.

Οι Μποέμ Θήτα είναι μια ανοιχτή μουσική ομάδα. Πώς αντιλαμβάνεσαι και πώς επιθυμείς τις καλλιτεχνικές συνεργασίες στο πλαίσιο του σχήματος σας αλλά και έξω από αυτό;

Ανοικτή μουσική ομάδα… Άλλοτε η εμπειρία της μουσικής είναι κοινωνική, άλλοτε είναι αυτιστική. Στις προθέσεις της ομάδας, ήταν πάντα και οι μουσικές και οι διακαλλιτεχνικές συνεργασίες (μουσική, θέατρο, οπτικές τέχνες κλπ). Έχουμε άλλωστε -μαζί με τον πυρήνα του σχήματος (Δημήτρης Αποστολίδης, Κίμωνας Τερζανίδης)- πολλούς φίλους και συνεργάτες που συμμετέχουν στην δράση της ομάδας, έστω με κατακερματισμένο και περιοδικό τρόπο. Δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μάλλον πρόθεση και στάση. Όπως και η ζωντανή παρουσίαση της μουσικής, που ενώ είναι στις προθέσεις μας, δεν είναι αυτοσκοπός. Όταν προκύπτει, είναι προφανώς για διασκέδαση, ψυχαγωγία και μυσταγωγία.

Γνωρίζω, ότι είμαστε ένα μικρό εναλλακτικό μουσικό σχήμα με μια ανεξάρτητη underground πορεία και δρούμε με ιδιαίτερες αβεβαιότητες και με μικρή απήχηση. Η πρόθεση υπάρχει, πάντως.

• Οι Μποέμ Θήτα πού ακουμπάνε μουσικά και στιχουργικά; Ποιές μουσικές και λογοτεχνικές καταβολές λειτουργούν μέσα σας πιο έντονα ως εκφραστικά μέσα;

 

Σιγά, σιγά ωριμάζουμε και κατασταλάζουμε σε μια μουσική φόρμα που εξυπηρετεί την μουσική μας πρόταση και προκύπτει από το συνονθύλευμα των μουσικών ιδιωμάτων που αγαπούμε. Αρχικά, θέσαμε ως σημείο αναφοράς, την ιδέα της «ανεξάρτητης σύγχρονης ελληνικής μουσικής». Της μουσικής που θα μπορούσε κατά την ταπεινή μας εκδοχή, να αφορά το ελληνικό κοινό ως ελληνική μουσική, εμφανώς ή όχι.

Έτσι το ροκ, τα ρεμπέτικα, η τριπχόπ, η ηλεκτρονική, τα δημοτικά, οι τοπικές μουσικές, οι μπαλάντες, η ψυχεδελική μουσική- βρίσκουν τον δρόμο τους στους μουσικούς μας τρόπους, συνήθως σε απόδοση κάποιας ελληνικής εκδοχής τους. Όμως και στην μουσική και στον στίχο δεν υπάρχουν στεγανά, απλώς αφετηρίες. Στιχουργικά, υπάρχει ένα προσωπικό ύφος, μια ποιητική διάθεση που όπως φαίνεται και από την ιδέα της ονομασίας της ομάδας, καθορίζει τους τύπους και το ύφος (για να αυτοσαρκαστώ λιγάκι).

• Πώς βλέπει ένας μποέμ σήμερα την πραγματικότητα που ζούμε στην Ελλάδα αλλά και όσων συμβαίνουν στον κόσμο; Θα τον αλλάξουμε κάποτε στ' αλήθεια;

 

Νομίζω αν και κοινότυπο και τετριμμένο, η αλλαγή ξεκινάει από τον καθέναν ξεχωριστά εκ των έσω και εκ της πράξης. Επίσης, νομίζω ότι το χάος, η τύχη, ο έρωτας και ο θάνατος είναι οι πιο «απλές» απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα, με κάποια δόση αναλογικής σκέψης.

• Τί θα ήθελες να καταφέρεις και να αισθανθείς μέσα από την δημιουργική προσπάθεια του σχήματός σας;

 

Όσο και αν το σκέφτομαι, δε βρίσκω μια ικανοποιητική απάντηση σε αυτήν την ερώτηση. Μάλλον όλα τυχαία είναι και κάνουμε όλοι ότι καλύτερο μπορούμε, για να σταθούμε απέναντι και μαζί με τα πράγματα. Ή πάλι ίσως τίποτα δεν είναι τυχαίο (εδώ το παράκανα χαχα).

• Ο δεύτερος δίσκος σας πρόκειται να κυκλοφορήσει το ερχόμενο φθινόπωρο. Τί μπορούμε να προλογίσουμε για αυτόν;

 

Αποτελεί την εξέλιξη του ήχου και του τρόπου που επιθυμούσαμε να πετύχουμε από την αρχή. Λειτουργεί ως νοηματική συνέχεια στο πρώτο άλμπουμ και είχε μια επιτηδευμένη «θεματική» στο σύνολο των τραγουδιών, παρότι αυτό ακούγεται μεγαλεπήβολο για μια underground μουσική ομάδα. Προϋπάρχει ακόμα πολύ υλικό, μουσικά και στιχουργικά που δεν έχει πραγματωθεί απλώς για να υπάρχει συνέπεια στην θεματική συνοχή του κάθε άλμπουμ.

Θα κυκλοφορήσει στα τέλη του φθινοπώρου και θα περιέχει περίπου 10 μουσικά κομμάτια, απ’ τα οποία 3-4 κυκλοφορούν ήδη unmastered στα site μας. Είναι μια ανεξάρτητη μουσική παραγωγή- που Θα κυκλοφορήσει ως digital album - δωρεάν, από το site μας www.bohemthita.gr

 

• Σε ότι αφορά τον πρώτο σας δίσκο πως θα τον περιέγραφες σήμερα ως υλικό και τί απήχηση μπόρεσε να δημιουργήσει σε μια δισκογραφικά δύσκολη περίοδο;

 

Λόγο των επιλογών μας για ανεξάρτητη δωρεάν κυκλοφορία- η παραγωγή ήταν πολύ δύσκολη όπως και η αρχική σύνδεση με τους ακροατές, όπως φαντάζομαι γίνεται πάντα σε μια ανεξάρτητη προσπάθεια. Έγιναν φυσικά πολλές εσπευσμένες επιλογές. Οι προθέσεις δεν έχουν αλλάξει και ως τώρα το υλικό το αγάπησαν πολλοί φίλοι του σχήματος, κυρίως στο διαδίκτυο αλλά και μεμονωμένα. ‘Όσο εξελισσόμαστε, ανακαλύπτουμε τη φωνή μας και την ωριμότητα ενός πιο προσωπικού ήχου, με περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Με τον δρόμο που έχουμε ακολουθήσει - είμαστε χαρούμενοι περισσότερο για τους φίλους που έχουν συνδεθεί μαζί μας και υπάρχει επαφή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι μεγάλη επιτυχία κάθε φορά που κάποιος, βρίσκει κάτι που τον ενδιαφέρει στην καλλιτεχνική παρουσία μας. Ελπίζουμε στο μέλλον, να γίνουν ζωντανές παρουσιάσεις του υλικού της ομάδας και να περάσουμε όλοι καλά. Ή να σταματήσει να μας τυραννάει η ανάγκη.

• Μουσικά αλλά και ευρύτερα καλλιτεχνικά πως βλέπεις τα πράγματα στην Αθήνα και στην χώρα; Αντιστέκονται οι τέχνες ή απορυθμίστηκαν;

 

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να διαφοροποιεί στην ανθρώπινη πράξη την αφορμή της καλλιτεχνικής δημιουργίας λόγω «οικονομικής και κοινωνικής κρίσης». Η ανθρώπινη εμπειρία εμπεριέχει «κρίση και δυσκολία» πάντα, λόγο προσωποποίησης. Όσο και να διαφοροποιούνται με τις εποχές, τα δεδομένα της τέχνης που έχει απήχηση, δεν αλλάζει η ανάγκη και η αιτία του δημιουργού. Ακόμα και η «απαξιωμένη τέχνη», αυτή που κατακρίνεται ελιτίστικα, έχει λόγους και αξία, όπως κάθε ανθρώπινη πράξη. Τελικά, θαρρώ ότι η τέχνη πάντα αντιστέκεται στην κοινωνία της. Γιατί προκύπτει από τις προσωπικές φωνές της, που θέλουν να γίνουν επικοινωνία και συλλογικότητα της εμπειρίας. Στο κάτω-κάτω, η τέχνη είναι «δημιουργική πράξη που επικοινωνεί», σαν εκείνη τη χρωματιστή παλάμη σε μια σπηλιά, που ανακαλύπτεται μετά από χιλιετίες. Είναι δηλαδή αυτοδικαιολογούμενη. Δεν έχει ανάγκη η τέχνη από την Αθήνα, την χώρα ή τα πράγματα. Η Αθήνα, η χώρα και τα πράγματα έχουν ανάγκη από την Τέχνη σε όλες τις εκδοχές της.

• Εν κατακλείδι τί θα ήθελες να αλλάξει σ' αυτό τον τόπο που θεωρείς ότι τον βλάπτει ολοκληρωτικά;

 

Με την ελάχιστη βαρύτητα που έχει η άποψή μου: Να ξαναανακαλύψουμε την χαρά της κοινωνίας, της συλλογικότητας, της σχέσης. Να απελευθερωθούμε λίγο από το υπαρξιακό «εγώ» που θολώνει την χαρά και την απόλαυση της συσχετισμένης ύπαρξης. Ιδου η Ρόδος, ιδου και το πήδημα. Τα πράγματα θα βρουν το δρόμο τους, έτσι ή αλλιώς. Εντροπία.

• Ποια είναι τα σχέδια και τα όνειρα των Μποέμ Θήτα;

 

Δεν νιώθω ότι προχωρούμε ιδιαίτερα με την σκέψη της αυριανής ημέρας. Τι «μποέμ» θα ήταν αυτό άλλωστε (χάχα); Θα ήμουν χαρούμενος αν κάποτε αποκτήσουμε ένα μικρό σταθερό κοινό που να απολαμβάνει την δράση μας- και με την μυσταγωγία και την διασκέδαση της μουσικής, να μπορούμε να περνάμε καλά όλοι μαζί. Όμως, εξελισσόμαστε με αβεβαιότητα, είμαστε μια μικρή underground μουσική ομάδα και ποιος ξέρει στα αλήθεια τίποτα, ποτέ;