Εν μέσω καλοκαιριού και με μια πινελιά σαν βουτηγμένη στα χρώματα του δειλινού
ο Σωτήρης Καστάνης μας παρουσιάζει την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Πορτοκαλί».
9 τραγούδια και ορχηστρικά θέματα που καθρεφτίζονται ταξιδιάρικα στους θαλασσινούς μας ορίζοντες απο έναν μουσικό - τραγουδοποιό, που μπορεί να μας συστήνεται τώρα δισκογραφικά ωστόσο έχει τις καταβολές και τις καταθέσεις του εδώ και χρόνια στο Ελληνικό ροκ ενώ παραμένει διακριτικά και ουσιαστικά δραστήριος συνεργώντας με σημαντικά ονόματα της σύγχρονης μουσικής σκηνής μας.
Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα τον Σωτήρη Καστάνη κι ας μιλήσουμε για τον πρώτο του δίσκο.
Ο Σωτήρης Καστάνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική σε ηλικία 15 ετών παίρνοντας μαθήματα κλασικής κιθάρας. Την ίδια εποχή έκανε και τα πρώτα του βήματα στις ζωντανές εμφανίσεις, συμμετέχοντας σε μαθητικά συγκροτήματα ως κιθαρίστας, ντράμερ και τραγουδιστής. Τελειώνοντας το λύκειο ξεκίνησε μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας στο ωδείο «Φίλιππος Νάκας», όπου ταυτόχρονα σπούδασε και σύνθεση για θεατρική & κινηματογραφική μουσική καθώς και jazz ενορχήστρωση. Το 1994 η Λευκή Συμφωνία τον επέλεξε μετά από ακρόαση για τη θέση του κιθαρίστα του συγκροτήματος και δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησαν μαζί το δίσκο με τίτλο «Χρώματα» (FM records). Η δεύτερη δισκογραφική δουλειά του προέκυψε από τη σύμπραξή του με το συγκρότημα Ένοχο Λα. Στον ομώνυμο δίσκο που κυκλοφόρησε το 1998 (Lyra), ο Σωτήρης εκτός από τις κιθάρες ανέλαβε και την ενορχήστρωση των τραγουδιών. Από τότε μέχρι και σήμερα έχει συνεργαστεί με πολλά μουσικά σχήματα και γνωστούς τραγουδιστές της ελληνικής μουσικής σκηνής. Από το 2010 συμμετέχει στο μόνιμο σχήμα της Νατάσσας Μποφίλιου, τόσο στις ηχογραφήσεις όσο και στις συναυλίες. Τα τελευταία χρόνια επίσης, συνθέτει πρωτότυπη μουσική για τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά διαφημιστικά spots ενώ παράλληλα διδάσκει κιθάρα και θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο Αχαρνών ενώ παραδίδει και ιδιαίτερα μαθήματα. Όσον αφορά στην προσωπική του σχέση με τη μουσική, την αντιμετωπίζει σαν ένα καθαρό τοπίο στο οποίο δε θέλει να βάζει διαχωριστικές γραμμές γι’ αυτό και οι μουσικές του σπουδές περιλαμβάνουν εκτός των άλλων μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και πτυχίο Φούγκας.
Συνέντευξη στον Γιώργο Μελάνθη
Ο πρώτος σου δίσκος είναι γεγονός με ένα χρώμα για τίτλο. “Πορτοκαλί”. Ποιά πράγματα είναι για σένα πορτοκαλί και ποιά συναισθήματα σου δημιουργεί;
Πορτοκαλί (εκτός από το χρώμα που τρέχει στο πρόσωπο μου στο εξώφυλλο του cd!) αυτή τη στιγμή είναι για μένα τα 9 τραγούδια που περιέχονται στην πρώτη μου προσωπική δουλειά. Το πορτοκαλί σαν χρώμα μου δίνει μια αίσθηση ζεστασιάς. Μια τέτοια αίσθηση ήθελα να υπάρχει και στο άκουσμα των κομματιών που περιέχονται στο cd αυτό. Σαν να ονειροπολείς λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα σε μια παραλία κοντά στο τέλος του καλοκαιριού… Κι επίσης πορτοκαλί είναι και η πρώτη καταγεγραμμένη τραγουδιστική μου απόπειρα!
Δισκογραφικό ντεμπούτο με 9 κομμάτια κυρίως ορχηστρικά, με διάθεση καλοκαιρινή και μουσικές που θυμίζουν ένα ψηφιδωτό ταξιδιών από ήχους rock, swing και samba. Η αίσθηση που μου άφησε είναι σα να περιγράφεις νοσταλγικά μια διαδρομή αγαπημένη. Ποιο είναι όμως το δικό σου ταξίδι πίσω από αυτό το υλικό;
Το ταξίδι είναι μακρύ, δύσκολο αλλά και τόσο συναρπαστικό ταυτόχρονα! Ξεκινάει σχεδόν μια εικοσαετία πίσω όταν μετά από μια αγγελία έγινα ο κιθαρίστας του γκρουπ «Λευκή Συμφωνία». Νομίζω ότι εκείνη η στιγμή επισφράγισε και την απόφασή μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική. Παράλληλα τότε σπούδαζα ηλεκτρική κιθάρα και μουσική για θέατρο και κινηματογράφο. Λίγο αργότερα και ήρθε και το «Ενοχο Λα» με τον ομώνυμο δίσκο ο οποίος έκανε ιδιαίτερη αίσθηση για τον ήχο του. Μετά το τέλος της εποχής των συγκροτημάτων ήρθαν συνεργασίες με διάφορους λιγότερο η περισσότερο γνωστούς καλλιτέχνες, πέρασμα από κουτουκάκι μέχρι σκυλάδικο και αναζήτηση σε άλλους σχετικούς με τη μουσική τομείς, όπως η διδασκαλία και η σύνθεση μουσικής για διαφήμιση. Και φτάνουμε περίπου ένα χρόνο πριν όπου η ιδέα για να παρουσιάσω μια δική μου δουλειά επιθυμεί έντονα να υλοποιηθεί...et voila!
Έχοντας ασχοληθεί και σπουδάσει χρόνια μουσική σε θεωρία και πράξη, πού αισθάνεσαι να ακουμπάς περισσότερο ως μουσικός, ποια ακούσματα σε έχουν επηρεάσει και με σε ποια μουσικά είδη θες να κινηθείς;
Η βάση μου είναι ο ηλεκτρικός ήχος που οι περισσότεροι ονομάζουμε rock (yeah!) σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις του (classic,alternative κ.λ.π). Από εκεί προέρχονται τα περισσότερα ακούσματα μου και αυτό θα έλεγα ότι μου βγαίνει πιο αυθόρμητα όταν δοκιμάζω να γράψω ή να αυτοσχεδιάσω. Παρόλο που ασχολήθηκα, ως σπουδαστής και με πιο “σοβαρά” είδη μουσικής, η πρώτη αγάπη παραμένει και παντοτινή..! Ηχητικός και εκφραστικός πλούτος όμως υπάρχει σε όλα τα είδη μουσικής όπως παραδοσιακά (βλέπε και world ethnic), λαϊκά (βλέπε και blues), ηλεκτρονική μουσική (breakbeat,house) και πολλά άλλα. Ζητούμενο για μένα δεν είναι τόσο το να επιλέξω και να κινηθώ σε κάποιο από αυτά όσο το να έρθω σε επαφή με όσα με προκαλούν μουσικά και να εντάξω στοιχεία τους στις μουσικές μου ιδέες.
Έχοντας μια μακρά κι ενδιαφέρουσα εμπειρία ως μουσικός και συνθέτης,από τη “Λευκή Συμφωνία” ως τη συνεργασία σου με τη Νατάσσα Μποφίλιου και ζώντας εκ των έσω τις εξελίξεις και τις ζυμώσεις ποια είναι η δική σου αίσθηση για το ό,τι συμβαίνει και προσπαθεί να δημιουργηθεί μουσικά σήμερα στον χώρο της σύγχρονης Ελληνικής μουσικής σκηνής;
Αυτό που συμβαίνει σήμερα, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει και μεγάλη διαφορά με το παρελθόν, είναι η προσπάθεια των δημιουργών και των ερμηνευτών-εκτελεστών να ακουστεί η δουλειά και η φωνή τους. Στα τωρινά μουσικά δρώμενα αυτό που δεν μπορώ να εντοπίσω σε σύγκριση με παλιότερα είναι η ύπαρξη κάποιου ρεύματος που να είναι πιο κυρίαρχο στην Ελληνική σκηνή. Έχω στο νου μου ως παράδειγμα τη δεκαετία του 90 όπου βίωσα την έκρηξη αυτού που ονομάστηκε “Ελληνικό ροκ”. Σήμερα έχω την αίσθηση ότι υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία και λιγότερη ομοιογένεια. Το οποίο βέβαια δεν το λες και κακό.
Φαίνεται πως η εποχή των μεγάλων ονομάτων και των μεγάλων τραγουδοποιών κλείνει τον κύκλο της. Στην θέση τους όμως δημιουργούνται μικρά σχήματα Ελληνόφωνα και Αγγλόφωνα και low profile τραγουδοποιοί με πλούσιες μουσικές σπουδές καθώς και μεταξύ τους συνεργασίες που προσθέτουν κάτι καινούριο και πρωτότυπο. Ροιές παρουσίες και ποια νέα ρεύματα ξεχωρίζεις;
Φαντάζομαι αναφερόμαστε στην Ελληνική πραγματικότητα. Δεν νομίζω ότι κλείνει κανένας κύκλος. Κι αν κλείνει, ξανανοίγει ένα άλλος με καινούριους πρωταγωνιστές στην θέση αυτών που αποσύρονται. Μικρά σχήματα (που θέλουν να μεγαλώσουν) υπήρχαν πάντα και πάντα θα υπάρχουν. Κάποιοι θα ξεχωρίζουν (συνήθως μεμονωμένοι καλλιτέχνες), το οποίο κι αυτό συνέβαινε ανέκαθεν. Νέες παρουσίες υπάρχουν πολλές και καλές κι αυτό είναι ευχάριστο. Δεν ακούγονται όλες βέβαια ώστε να μπορέσει να εκτιμηθεί η δουλειά τους κι αυτό δεν είναι ευχάριστο! Μεγάλη σημασία έχει λοιπόν να αρχίσει ο ακροατής να ψάχνει και τα media να προτείνουν ώστε να αρχίσουν να ξεχωρίζουν και νέες παρουσίες και να δημιουργούνται νέα ρεύματα.
Διαδίκτυο και τεχνολογία. Έχουν ανοίξει τους μουσικούς μας ορίζοντες ουσιαστικά ή μήπως ακόμα δεν έχουμε τιθασεύσει τη δύναμή τους;
Για τους μουσικούς μας ορίζοντες δεν ξέρω αλλά έχουν ανοίξει σίγουρα την δυνατότητα πρόσβασης μας σε χιλιάδες μουσικά αρχεία (χωρίς αντίτιμο στις περισσότερες των περιπτώσεων αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα). Αν αξιοποιήσεις τη δυνατότητα αυτή είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ανοίξουν και οι ορίζοντες σου οπότε στην περίπτωση αυτή το θέλουμε το διαδίκτυο. Αυτή η ευκολία από την άλλη μάλλον μας έχει αφαιρέσει τη δυνατότητα να εμβαθύνουμε στη μουσική. Να χωνεύουμε ένα κομμάτι και να ανακαλύπτουμε επίπεδα που χρειάζονται αρκετές ακροάσεις για να φανερωθούν.
Πώς ταξιδεύει η μουσική μέσα στην κρίση της εποχής; Μας βρίσκει αμήχανους και μπλοκαρισμένους στον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης ή μήπως τώρα μας είναι πιο απαραίτητη από ποτέ;
Πιο απαραίτητη από το 50'? Δεν ξέρω. Αν το δούμε λίγο κινηματογραφικά θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι η κάθε εποχή έχει τη δική της μουσική, το δικό της soundtrack! H κρίση που βιώνουμε ίσως να έχει κάνει, ή θα έπρεπε να έχει κάνει πιο έντονη την ανάγκη μας όχι τόσο για μουσική αλλά για τραγούδι. Για πολιτικό τραγούδι συγκεκριμένα. Από ότι φτάνει στα αυτιά μου δεν θα έλεγα ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι προ κρίσης.
Υποθέτω πως η μουσική είναι η ζωή σου. Πώς θα ήθελες να συνυπάρξουν ιδανικά ώστε να αισθάνεσαι ευτυχισμένος;Από την στιγμή που είναι και χόμπι και δουλειά μου η μουσική αναπόφευκτα είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής και της καθημερινότητας μου. Πρόβες, μελέτη, μαθήματα... σίγουρα δεν μένει και πολύς χρόνος. Παρόλα αυτά η ζωή είναι πολύ πιο πάνω από τη μουσική αλλά αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα! Ως προς τη συνύπαρξη νομίζω ότι συμβαίνει με επιτυχία ήδη, ώστε να δίνει και στιγμές ευτυχίας γιατί η ευτυχία σε παραπάνω δόσεις μάλλον δεν είναι ευτυχία.
Κλείνοντας ας επιστρέψουμε στο “Πορτοκαλί” για να αναφερθούμε στους συνεργάτες σου και στις εμφανίσεις που προγραμματίζεις για το τρέχων καλοκαίρι.
Εμφανίσεις για τη συγκεκριμένη δουλειά όπως και την παρουσίαση της προγραμματίζονται για το φθινόπωρο. Οπότε το τρέχον καλοκαίρι, περιοδεία με Νατάσσα Μποφίλιου και λίγα μπανάκια, αν τα προλάβουμε κι αυτά!
